Classis Misenensis
Classis Misenensis (dosł. „flota z Misenum”) – największe i najbardziej prestiżowe zgrupowanie floty starożytnego Rzymu.
Miejscem jej stacjonowania był Portus Iulius w Misenum niedaleko Cumae, na północnym krańcu Zatoki Neapolitańskiej. Powstał on z połączenia kanałem Morza Tyrreńskiego z dwoma naturalnymi jeziorami, Lacus Avernus i Lucrinus Lacus[1].
Po przejęciu pełnej władzy w 27 p.n.e. August założył tam operacyjną bazę (statio) flotylli kontrolującej południowo-zachodni obszar Morza Śródziemnego. Pozostawała ona pod komendą prefekta floty (praefectus classis), powoływanego na to stanowisko z najwyższej klasy stanu ekwitów i podlegającego bezpośrednio rozkazom cesarza[2]. Później wspomina o niej w Rocznikach (IV, 5) Tacyt jako o jednej z dwóch głównych sił morskich strzegących Italii od strony mórz Tyrreńskiego i Adriatyckiego (obok stacjonującej w Classe koło Rawenny), i określanych jako classes praetoriae. Pod jej ochroną i w zakresie działań znajdowały się italskie porty: Ostia, Puteoli, Baje, Centum Cellae, także Aleria na Korsyce oraz Carales na Sardynii[3].
Ponieważ Rzym, w odróżnieniu od wielu przeciwników w basenie śródziemnomorskim, nie posiadał tradycji morskich, spora część załóg jego floty składała się z nie-obywateli. W przypadku floty miseńskiej większość żołnierzy pochodziło z Egiptu[4].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Wergiliusz ↓, II, 161–164.
- ↑ Connolly 2021 ↓, s. 339.
- ↑ Winniczuk 1983 ↓, s. 137.
- ↑ Le Bohec 2000 ↓, s. 101–102.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Peter Connolly: Grecja i Rzym na wojnie. Oświęcim: Wydawnictwo Napoleon V, 2021. ISBN 978-83-8178-708-6.
- Lidia Winniczuk: Ludzie, zwyczaje i obyczaje starożytnej Grecji i Rzymu. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1983.
- Yann Le Bohec: The Imperial Roman Army. Raphael Bate (tłum.). London: Routledge, 2000. ISBN 978-0-415-22295-2. OCLC 465466681. (ang.).
- Wergiliusz: Georgiki. Anna Ludwika Czerny (tłum.). Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1956, s. 41.